medalik

Apostolat Maryjny
(Stowarzyszenie Cudownego Medalika)
w Skarżysku Kościelnym

 marianki

20 lat Apostolatu: Jubileusz Sprawozdanie Uroczystość 20-lecia




Wśród ugrupowań powstałych w społeczności Kościelnej w okresie posoborowym, inspirowanych dekretem o apostolstwie świeckich, wymienić należy Apostolat Maryjny, który wywodzi się z dawnego Stowarzyszenia Cudownego Medalika, zainicjowanego przez ks. Franciszka Domaradzkiego CM ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św.Wincentego a Paulo na terenie Galicji, zatwierdzonego przez papieża św. Piusa X w roku 1905.
Od roku 1909 uzyskało status prawny w całym Kościele.

Po II wojnie światowej Stowarzyszenie podzieliło los innych organizacji kościelnych w Polsce.
W roku 1980 ks. Teofil Herrmann ze Zgromadzenia Misjonarzy wskrzesił ruch ludzi świeckich pod nazwą Apostolat Maryjny.
W krótkim czasie grupy AM powstały nieomal we wszystkich diecezjach, a także wśród Polonii.
Osobowość prawną AM otrzymał w 1992 roku, kiedy to został zatwierdzony "Statut Apostolatu Maryjnego w Polsce" podczas obrad 252 Konferencji Biskupów Diecezjalnych.
Po 25 latach istnienia, już po śmierci ks.Teofila Herrmanna, AM powrócił do swoich korzeni i został włączony do ogólnoświatowej wspólnoty Stowarzyszenia Cudownego Medalika (AMM).

Apostolat Maryjny ma potrójny cel:
1. Pogłębienie kultu Niepokalanej przez życie autentycznie chrześcijańskie i rozpowszechnianie Cudownego Medalika.
2. Oddziaływanie na otoczenie, a zwłaszcza na ludzi zaniedbanych religijnie i tych, którzy są w niebezpieczeństwie śmierci.
3. Szerzenie braterskiej miłości poprzez służbę ubogim duchowo lub materialnie.

Dla realizacji tych celów AM posługuje się "10 Radami" opartymi na kanwie Pisma Świętego. Rady te, jako szczegółowe wskazania, wynikają z charakterystycznych dla członków AM cech duchowości, które określone są w Statucie.
Stałe impulsy do wytrwałej działalności spełniają comiesięczne spotkania każdego 27 dnia miesiąca ,dni skupienia,rekolekcje,udział w pielgrzymkach.
Nad całością działalności czuwa 5 osobowa Rada z Moderator Diecezjalną. W diecezji radomskiej od początku funkcję tę pełni mgr Zofia Miernik z Wąchocka.
Członkowie AM wiedzą, że owocność ich poczynań jest uzależniona od Tej, która jest Pośredniczką Łask, dlatego trawają w ufnym z Nią kontakcie. Najczęściej posługują się Cudownym Medalikiem, nosząc go z wiarą na szyi.
Matka Boża zapewniała:"Wszyscy,którzy go nosić będą dostąpią wielkich łask". Łaski te płyną obficie z rąk Maryi, uzdrawiają dusze i ciało, ratują od wielu nieszczęść, powodują nawrócenia.

W dniu 3 grudnia 1994 roku z inicjatywy moderator diecezjalnej mgr Zofii Miernik i ap. mgr Wiesławy Chyb powstał Apostolat Maryjny w Skarżysku Kościelnym.

Kaplica Matki Bożej od Cudownego Medalika

Matka Boża z II objawienia Matka Boża z III objawienia Tabernakulum
św. Józef św. Ludwika św. Wincenty

Oficjalna strona Kaplicy

Kaplica, początkowo p.w. Najświętszego Serca Jezusa, została zbudowana w 1815r., w Hotel de Chatillon, który dwa lata wcześniej, dekretem cesarskim, został przyznany Zgromadzeniu Sióstr Miłosierdzia.
W roku 1830 Kaplica staje się świadkiem niezwykłych, pełnych tajemnicy wydarzeń. Siostra Katarzyna Laboure, nowicjuszka w wieku 24 lat, przyjmuje trzy wizyty Matki Bożej "z ciała i kości", jak to sama określi, która powierzy jej misję wybicia medalika z wezwaniem: "O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy".
Począwszy od maja 1832 r. medalik rozprzestrzenia się w sposób nadzwyczajny. Towarzyszą mu nawrócenia, przykłady opieki i cuda, co sprawia, że ludzie sami nazywają go cudownym.
8 grudnia 1854 r., Papież Pius IX ogłasza dogmat o Niepokalanym Poczęciu, a objawienia w Lourdes potwierdzą w roku 1858 prawdę, że Maryja jest Pełna Łaski.
W roku 1849 Kaplica zostaje powiększona. Poprzez kolejne lata następują inne jeszcze przemiany. W wyniku prac przeprowadzonych w roku 1930, otrzymuje ona obecny kształt.

Ołtarz Pięćdziesiątej rocznicy objawień i relikwiarz św. Katarzyny

W 1880 r. wzniesiono niewielki ołtarz w miejscu wskazanym przez św. Katarzynę na niedługo przed jej śmiercią, tam gdzie miało miejsce objawienie z 27 listopada 1830 r.
Przednia część ołtarza wykonana jest z onyksu przekładanego kolumienkami z lazurytu (lapis lazzuli), osadzonymi w złoconym brązie.
W tym samym 1880 roku, nad ołtarzem ustawiono dużą figurę Matki Bożej z globem. Została ona zastąpiona nową, większą figurą, wykonaną w roku 1930. Znajduje się ona w tym samym miejscu po dzień dzisiejszy.
Siostra Katarzyna zasnęła w Panu 31 grudnia 1876 r., o godzinie siódmej wieczorem. "To właśnie ona widziała Matkę Bożą", mówi do swoich towarzyszek Siostra Dufes, Przełożona w Reuilly, która nazajutrz po pogrzebie napisała, że widziała "jak umierają święci; z jaką ufnością i radością oczekuje się ostatniej chwili, gdy umiało się żyć dla Boga, dla Boga samego". Po śmierci, ciało Katarzyny zostało pochowane w grobie pod kaplicą w Reuilly.
W roku 1933, przed beatyfikacją, w obecności świadków dokonano ekshumacji ciała, które zachowało się nietknięte. Następnie, przeniesiono je na ul. du Bać i złożono w relikwiarzu poniżej ołtarza Matki Bożej z globem. Z tego względu, masywna część ołtarza została przesunięta w głąb i stanowi tylną część relikwiarza. Katarzyna jest ubrana w habit, jaki nosiły Siostry Miłosierdzia do roku 1964.
27 lipca 1947 r., Papież Pius XII dokonał kanonizacji Siostry Katarzyny, nazywając ją "świętą milczenia".

Historia Cudownego Medalika

Pierwsze objawienie
W Kaplicy Matki Bożej, na miejscu dzisiejszej figury św. Józefa znajdował się kiedyś obraz św. Anny, obecnie jest on na chórku.
Pod tym obrazem, w nocy z 18 na 19 lipca 1830 r., ok.godz. 23:30, ukazała się Matka Boża, siadając na fotelu, który umieszczony jest obecnie po prawej stronie kaplicy poświęconej św. Wincentemu.
W części tej znajduje się marmurowy ołtarz, zdobiony drogocennymi kamieniami. W latach 1815-1856 był on ołtarzem głównym w naszej Kaplicy. Jest to ten sam ołtarz, na który Matka Boża wskazała ręką podczas pierwszego objawienia i powiedziała:
"Przychodźcie do stopni tego ołtarza. Tutaj łaski spłyną na każdego, kto o nie poprosi z ufnością i żarliwością".

Drugie objawienie
Dnia 27 listopada 1830, w pierwszy dzień Adwentu, o godzinie 17.30, w ciszy rozmyślania w Kaplicy, Katarzyna widzi (w miejscu dzisiejszej figury Matki Bożej z globem, gdzie wówczas znajdował się obraz św. Józefa - dziś na chórku) dwa żywe obrazy następujące kolejno jeden po drugim:

Dziewica z kulą ziemską

Najpierw, Matka Boża ukazuje się w postawie stojącej, Jej stopy oparte są na półkuli, w dłoniach trzyma mały złoty glob ziemski. Katarzyna słyszy słowa:
"Kula ta przedstawia cały świat, a szczególnie Francję i każdego człowieka z osobna".
Dopiero w 1876 r. udało się wykonać figurę przedstawiającą pierwszą część drugiego objawienia. Uczyniono to na naglącą prośbę Katarzyny, na niedługo przed jej śmiercią. Dzieło to znajduje się aktualnie w Reuilly, gdzie Siostra Katarzyna przeżyła 46 lat służąc ubogim. W 1880 r. wykonano większą figurę w celu ozdobienia Kaplicy. W roku 1930 została ona zastąpiona nową rzeźbą z marmuru z Garrary. Nową figurę umieszczono na tle mozaiki w kolorze błękitu, otoczonej liliami.

Dziewica z promieniami

Nagle, Katarzyna zauważa na palcach Matki Bożej pierścienie z drogocennymi kamieniami, jedne piękniejsze od drugich, rzucające promienie światła. Katarzyna słyszy:
"To są symbole łask, jakie zlewam na osoby, które mnie o nie proszą".
Wokół Matki Bożej zarysowuje się owal i słowa wypisane złotymi literami:
"O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy".
Daje się słyszeć głos:
"Postaraj się, aby wybito medal na ten wzór. Osoby, które będą go nosić na szyi otrzymają wielkie laski. Łaski spłyną w obfitości szczególnie na tych, którzy go będą nosić z ufnością."
Następnie obraz odwraca się i Katarzyna spostrzega literę "M", powyżej krzyż, a pod spodem Serce Jezusa i Maryi.
Później, gdy podczas medytacji Katarzyna zastanawiała się nad tym, co należałoby umieścić na odwrocie medalika, usłyszała głos, mówiący:
"Litera "M" i dwa serca mówią dosyć."

Trzecie objawienie

Podczas trzeciego objawienia w grudniu 1830 r., Maryja ukazuje się w głębi, powyżej tabernakulum i potwierdza misję, jaką powierzyła Siostrze Katarzynie 27 listopada. Następnie mówi:
"Nie zobaczysz mnie już więcej".
W 1832 roku medalik zostaje wybity. Z powodu licznych uzdrowień i nawróceń, jakie towarzyszyły jego rozpowszechnianiu, lud Paryża nazwał go "cudownym".

 Zobacz również Dar Maryi na trudne czasy